finalmente/eindelijk!

Zo, dat is lang geleden! Tijdens mijn laatste update was ik nog aan de start van mijn Braziliaanse zomer. Momenteel staat mijn wekker alweer op zes uur ’s ochtends, en dat is niet omdat ik in ben voor een lange strandwandeling. Inderdaad, school is weer begonnen. Ookal is deze zomer veel sneller voorbijgegaan dan ik had gehoopt (een luxeprobleem waar ik in Brazilië nog wel eens mee te kampen heb). Ik heb redelijk veel te vertellen. Zoveel dat ik twijfel of het wel allemaal in een blog past. Ik heb daarom besloten om de inhoud te verdelen en naast deze nog een aparte blog te schrijven over mijn grote rondreis in Januari, zodat het geheel iets leesbaarder zal zijn. Zoals altijd, zal ik beginnen waar ik ben geëindigd.
De overstap naar mijn nieuwe familie heeft achteraf een erg goede timing gehad. De enige schooldag die ik in mijn eerste dagen hier heb gehad was immers de laatste schooldag van het jaar. Aangezien op mij na de hele klas naar het examenjaar zou overstappen zag ik dit als een soort van afscheid. Vanaf de eerste dagen in Brazilië heb ik met hen mijn schooldagen doorgebracht, en veel belangrijke en totaal onzinnige dingen geleerd. Terwijl we een soort van feest hadden gehouden en zingend in optocht terug naar de klas gingen, voelde ik me als een gewone leerling en niet meer als een uitwisselingsstudent. In mijn opinie zijn dit de beste momenten, dat je zo in je leven opgaat en even vergeet dat je toch wel degelijk anders bent en spoedig Brazilië zal moeten verlaten. Het leukste van een eind van een schooljaar, is ook dat het een begin is van een nieuwjaar. En dat dit jaar begint met twee maanden zomervakantie, is zeker geen straf!
Mijn tweede zomer in één jaar is iets waar ik allerminst over kan klagen. Je raakt gedurende het jaar wel gewend aan hitte in zijn algemeen, maar zelfs in Brazilïe gaat de verandering van jaargetijde gepaard met een totaal andere sfeer. Zodra de zomer begint wordt het weer iets voorspelbaarder. Normaal kan je op geen enkele buienradar aan als je in Blumenau woont, maar tijdens de zomer is het bijna altijd zonnig en vindt er af en toe zomaar een zware onweersbui plaats. De eerste dag van mijn zomer heb ik in de stad doorgebracht, rond de winkel van mijn gastmoeder. Die avond zou ik naar het eindexamenfeest van mijn school gaan, dus ik moest mezelf nog een heus pak zien te vinden! Met een beetje improvisatie ging ik die avond dan ook geheel in stijl met wat vrienden naar het gala toe. Ondanks de ondraagzame hitte buiten, en in de grote zaal met grofweg een half duizend man heb ik er erg van genoten (maar toch wel m’n jasje uitgedaan!). De volgende dag ben ik naar Joinville gegaan om een vriend uit Denemarken te bezoeken, waar ik uiteindelijk drie dagen gebleven ben. Ondanks dat mijn voetbalteam de wedstrijd verloor en daardoor degradeerde, was het natuurlijk een geweldig weekend! Om af en toe even de Braziliaanse cultuur te vergeten en typisch Europees het weekend door te brengen, is zeker geen straf.
Hierna kwam er een week van helemaal niks doen. Gewoon uitslapen, genieten van het goede weer, en heel veel films kijken. Ik ben een paar keer met exchange vrienden naar het park gegaan voor een “workout”, maar gezien de hitte eindigden we toch iedere keer met het kopen van chocolade in de supermarkt. Nouja, dan maar geen beach body (die hebben we niet eens nodig ;) ). In het weekend ben ik met mijn familie meegegaan naar het strandhuis. Terwijl iedereen druk bezig was met van alles, besloot ik om rond twaalf uur ’s middags een bescheiden kleurtje te pakken op het strand. Nou was het vergeten van zonnebrand al een rampzalige fout, ik ben ook nog in slaap gevallen. Had iemand mij iets eerder kunnen informeren over het gat in de ozonlaag boven het zuiden van Brazilïe? Ik dacht dat verbranden in Nederland erg was, maar deze drie dagen die ik als een kreeft door het leven ging waren de pijnlijkste die ik ooit heb meegemaakt! Ik adviseer iedere Nederlander die straks in Juli naar Brazilïe gaat om op zijn minst een goede dertig te smeren, want anders zal je zoals ik op een tamelijk agressieve wijze moeten leren dat te veel zon toch niet zo heel goed voor je is. Enfin, het leukste was dat ik nog een eindexamenfeest had die woensdag. Ookal leek ik met mijn blonde coupe eerder een zonnebankongelukje, op zijn minst leek ik niet al te bleek in mijn witte overhemd. Volgens mij staan er wel een paar foto’s op facebook ;). Gelukkig werd ik opgevrolijkt met een sinterklaas survival kit/kerstpakketje uit Nederland, van mijn lieve familie! Alles om de feestmaand te overleven in Brazilïe zat er bij. Van pepernoten tot chocoladeletters, en zelfs een potje haargel (moeders denken ook aan alles!).
De week daarna was het kerstmis. Eerste kerstdag hebben we gevierd in de vorm van een “pakjesavond” met de familie. Ik denk dat ik namens alle uitwisselingsstudenten over de hele wereld kan zeggen dat dit een moeilijke tijd is. Love it or hate it, maar deze paar dagen breng je meestal door met familie en vrienden. Ondanks het feit dan mijn gastfamilie erg leuk is, was het moeilijk om hun samen te zien terwijl je echte familie aan de andere kant van de wereld hetzelfde doet. Het is alsof je tussen twee werelden inzit, en je dus net te ver van beiden bent om je thuis te voelen. Desondanks heb ik er geen moeite van gehad, en het van de goede kant bekeken. Anders zit je jezelf in feite ook opzettelijk in de weg, niet waar? 35 graden is niet het perfecte idee van de kerstvibe, maar is dat beklaaglijk? Aangezien in er evenmin te spreken was van een witte kerst, heb ik het aan het zwembad toch geprobeerd letterlijk van de zonnige kant te bekijken, en wel door een ray-ban!
Het leukste was dat we na kerstmis een week in het strandhuis zouden verblijven, tot aan het nieuwe jaar. Ik nodigde een vriend uit, en we vertrokken samen op donderdag naar de kust. Zoals ik al wist, bestond het huisje grotendeels uit hout en had geen airconditioning. Nou was dat gezien de knusheid en de idyllische locatie geen direct probleem, ik maakte me echter eerder zorgen om de vijftien familieleden die hier samen met ons zouden gaan verblijven. We hadden daarnaast ook te kampen met een heuze hittegolf. Als in Nederland het kwikt boven de 30 graden komt staat het land al op z’n kop, probeer je dan eens voor te stellen wat de Braziliaanse definitie van een hittegolf in vergelijking zou zijn. Familie kwam op en aan, en het huis lag dan ook vol met matrassen. Zelfs buiten stond er een tentje naast de barbecue! Ze zeggen dat het woord “gezelligheid” typisch Nederlands is en niet vertaald kan worden, maar buiten ons land heeft Brazilië waarschijnlijk het patent op de tropische variant hiervan. De woorden van Obama herhalend kan ik zeggen dat mijn verblijf hier erg “gezellig” was. We zijn iedere dag naar het strand geweest, aten elke avond van de barbecue en maakten daarna nog een wandelingetje door de stad. Het is grappig hoe soms bepaalde dingen erg vertrouwd aanvoelen, ookal is alles zo anders. Uiteindelijk zijn het ook de mensen om je heen die je comfortavel en “at home” maken. Vooral oudejaarsdag was geweldig. We zijn eerst naar het strand geweest, en zijn ’s avonds tegen middernacht met een caipirinha in de hand richting het strand gelopen. Oudejaarsnacht is een feestje in Nederland, maar om het dit jaar op het strand te vieren was zeker geen straf! En wat was het strand vol, het zag tot ver in het water zelfs nog zwart van de mensen. Op zo’n moment reflecteer je terug op het jaar dat je hebt gehad, en het was voor mij dan ook raar om dat dit jaar op het strand te doen. Ookal was het ongebruikelijk, ik keek meer dan tevreden terug op het beste jaar dat ik tot nu toe in mijn leven heb meegemaakt! Nadat het vuurwerk was afgelopen (en de champagnefles leeg was) keerden we terug naar het huisje. De volgende dag ben ik nog naar een feest geweest, maar de volgende dag moest ik al vroeg op om terug te keren naar Blumenau. Na nog wat inkopen te hebben gedaan vertrok ik met de andere uitwisselingsstudenten naar Curitiba, om te beginnen aan de 30-dagen lange rondreis!
(tijdsprong van één maand)
Mijn terugkomst in Blumenau voelde letterlijk als een nieuw begin, een nieuw hoofdstuk. Het was al een tijd geleden dat ik mijn vrienden had gezien, en naar school ben geweest. Omdat het nieuwe jaar was begonnen werd ik in een andere schoolklas geplaatst, met andere mensen. Aangezien ik bijna 2 maanden lang niets van me had laten horen, moest ik even weer wennen aan de “sleur” in de stad. Deze keer werd ik niet zo uitbundig in mijn nieuwe klas ontvangen. Waarschijnlijk kwam dat doordat ze me al kenden, en iedereen me steeds meer zag als een gewone student tussen hen. Eerlijk gezegd voelde ik me gemakkelijker op deze manier. Na de trip wilde ik het anders gaan doen, als een normale Braziliaan. Deze keer kwam ik namelijk niet aan zonder ook maar enige kennis van de cultuur of taal, maar was ik al erg bedreven in beiden op vele vlakken. Nu terugkijkend op deze periode kan ik zeggen dat dit goed is gelukt, maar ik weet niet of het de juiste keus is geweest. Deze twee maanden (ja, zo lang ben ik al systematisch mijn blog aan het uitstelling om zinloze redenen) zijn erg snel en rustig voorbijgegaan, wat echter niet ontneemt dat ik ook erg veel heb beleefd. Graag zou ik erg diep op al deze avonturen ingaan, maar aangezien ik met mijn blogs graag probeer om de aandacht van de lezer er tot het eind bij te houden ben ik bang dat ik toch hier en daar iets moet inkorten of weglaten. Wat niet weet, wat niet deert!
De week na mijn terugkomst was het heet. Niet heet als op een hulsbeekdag die je een rode nek oplevert, maar ondraagzame hitte waarbij je je de hele dag gedwongen opsluit in je kamer met de airconditioning aan totdat de zon verdwijnt. Overdrijven? Misschien een beetje, maar zo heb ik deze dagen wel ervaren! Desondanks kan ik geen genoeg krijgen van de hitte. Voor zwaarlijvigen of harde werkers zal het vast zwaarder zijn geweest, maar ik heb slechts een immense laag spier die me beschermt van de hitte. Op school had de hitte wel zijn nadelen. Niet omdat het zo snikheet in de klas was, maar door de airconditioning die zo koud stond dat je je wintervest mee kan nemen. Veel Brazilianen zeggen dat ze dol zijn op de kou, wat ze beschrijven als zo’n 18 graden overdag met een frisse wind. Ik antwoord dan meestal dat ik best zou willen ruilen, kijken of ze na de eerste keer met de fiets in de stortregen niet al gillend naar huis willen! In die week ben ik naar het strand geweest, en heb ik het sommerfest bezocht. Een kans om het oktoberfest in het klein opnieuw te beleven liet ik natuurlijk niet schieten! Nou was dit feest donderdag, en zat ik de volgende dag met een ware clusterhoofdpijn in de klas. Die dag waren ook de stoelen en tafels verwisseld voor stoelen die al automatisch een tafeltje met zich meedroegen. Van die anti-dikkemensenstoeltjes, die we ironisch genoeg altijd in de Amerikaanse high school films zien. Kortom, stoelen waar je moeilijk in kan slapen. Ik dwaal te ver af!
De weken daarna waren altijd hetzelfde. Ik ging een paar middagen naar het winkelcentrum, of deed iets anders met (exchange)vrienden. In het weekend gebeurde dan het echte werk. Een zaterdag ben ik bij een vriend blijven slapen, en zijn we naar een feest geweest. Die week daarna zijn we met alle klassen van de middelbare naar een waterpark gegaan. Ondanks de regen, en de überkindonvriendelijke glijbanen (serieus, ze waren van cement?!), was het erg leuk om op deze manier iedereen beter te leren kennen. Ik ben al net zo gehecht aan mijn nieuwe klas als ik was aan mijn oude, wat toch aantoont dat er niks mis is met verandering af en toe. En toen kwam carnaval! Hét feest in Brazilië, het weekend waarin drankcomsumptie landelijks vijfmaal toeneemt! Wat deed ik dit weekend? Ik ging naar het strand. Al mijn vrienden hadden wilde feesten, maar nou kon ik ook niet klagen met nog een laatste kans om een beetje bij te bruinen. Het was net als oud en nieuw een andere belevenis dan die ik gewend was, maar het beviel me zeker! Met de familie zijn is ook belangrijk, dat onderschatten we soms wel eens. En de optocht kon de we gelukkig gewoon op televisie bijhouden. De week daarna heb ik met een exchange vriendeen erg luxe feest bijgewoond. Als je de butler vraagt wat hij schenkt en je daarna zeker vijf minuten lang een verhaal over de best gerijpte portwijnen uit Portugal te horen krijgt, is het naar mijn zeggen vrij luxe! Daarnaast heb ik een wedstrijd van het plaatselijke voetbalteam bezocht, en een reis gemaakt naar een plaatsje drie uur in de bergen. Daar heb ik een weekend doorgebracht, en heel veel leuke dingen gedaan. Ik heb er ook met een meisje gepraat die een uitwisseling naar Nederland zal gaan doen, en heb haar erg enthousiast achtergelaten. Met wandelingen, feesten en nog veel meer was dit een topweekend! Daarna volgde nog een weekend waarin ik naar een feest ben geweest (ik heb ze niet zoveel, maar feesten zijn voor mij vaak hoogtepunten, vandaar dat ze zo vaak voorbijkomen in deze samenvatting ;)). De vrijdag daarna ben ik na een bioscoopbezoek meteen doorgegaan naar een vriend om me voor te bereiden op een grote hawaiiparty die werd gehouden. Hoewel ik mijn bloemketting die nacht kwijt heb gemaakt, was het zeker de moeite waard en zal ik de gelegenheid niet snel vergeten!
Verder ben ik ook naar een aantal verjaardagen geweest. Sommigen waren serieus, anderen erg gezellig. Ik word na iedere verjaardag er wel aan herinnerd hoe ik de Braziliaanse mensen zal gaan missen, en hun manier van praten. Je ontmoet zoveel verschillende mensen, met ieder zijn eigen visie. Normaal ben ik dan de volgende dag de helft van de namen van de aanwezigen vergeten, maar daar hebben we gelukkig facebook voor!
Dat waren de laatste twee maanden héél kort samengevat. Voor wie geïnteresseerd is, zal ik bij terugkomst de rest graag vertellen! Zoals ik al zei, deze maanden voelden anders aan voor mij. Ik heb geen spijt van de manier waarop alles is verlopen, maar ik ga het vanaf nu wel anders doen. Waar is de tijd gebleven? Ik heb nog maar zo weinig over! Een van deze dagen werd ik wakker, en realizeerde me dit plotseling. Na de trip heb ik erg “laid-back” geleefd, maar op gegeven moment wil je ook graag weer terug naar de realiteit en wat invulling/betekenis geven aan je tijd en daden. Vergelijk het met terug naar school gaan na een lange vakantie. Dat voelt toch wel goed, het zou namelijk erg saai zijn om voor altijd maar niks te blijven doen. Het is moeilijk om uit te leggen. In twee maanden is veel gebeurd, en heb ik me soms amper een uitwisselingsstudent gevoeld. Soms krijg je echter een klap in je gezicht, een wake-up call, en wordt je er aan herinnerd dat je toch niet permanent hier zal blijven, en altijd anders zal zijn. Daar kan je niet omheen, dus je kan het maar beter omarmen en je er bewust van zijn. Ik heb nog veel in het voorschot, maar het einde is al in zicht. Vooral daarom wil ik vanaf nu zo veel mogelijk genieten van iedere dag die me hier nog gegeven is. Alles waar we aan beginnen, komt uiteindelijk altijd aan een eind. Dit wetende, is het toch het beste om er zoveel mogelijk van te genieten en het beste eruit te halen?
Ik zou nog ellenlang kunnen doorschrijven, maar wetende dat dit de langste blog tot nu toe zal zijn vind ik het wel welletjes (en jullie volgens mij ook ;)). De volgende keer zal ik schrijven over het bezoek van mijn ouders, en de reis naar de amazone! Verder volgt ook nog het verslag over de grote reis die ik deze zomer heb gemaakt. Voor vragen sta ik altijd open, en beantwoord ze dan ook graag. Ik wens iedereen in Oldenzaal een hartelijk Pasen, en tot gauw!