"Nova casa-November!"

Boa tarde!
Het is alweer een tijd geleden dat ik voor het laatst een blog heb geplaatst. Wat betreft het uitstellen van een blog blijf ik nog steeds iedere keer mijn eigen record verbreken, met vandaag als hoogtepunt. Volgens mij komt het doordat ik steeds meer opga in het leven hier, wat niet betekent dat ik minder meemaak of minder waardeer, maar dat ik steeds meer hier mijn leven begin te leiden. Mijn Nederlands gaat aanzienlijk achteruit (wat in mijn laatste blog al te zien was), en mijn Portugees gaat steeds beter. De laatste 6 weken zijn erg kalm verlopen en snel voorbijgegaan, alsof ze er nooit zijn geweest. Ik denk dat dit is gekomen doordat ze zo geweldig verliepen. Voor de eerste keer in mijn uitwisseling heb ik geen moment heimwee, problemen, of moeite met de cultuur gehad, niet langer dan een dag in ieder geval. Doordeweeks ben ik naast de nodige “siestadagen” bijna altijd in de stad geweest om te eten met vrienden, te winkelen, of gewoon rond te hangen en wat te praten. Je begint er aan te wennen, maar de weken zijn nog steeds malen hectischer dan de weken die ik in Oldenzaal had. Komt het dan toch door die overvolle lijnbus iedere dag? Ik kan de weken amper in detail herinneren, dus ik zal deze keer niet teveel in de details treden en me beperken tot de weekenden.
De week na het oktoberfest moest de hele stad zijn gezamenlijke kater uitzitten. Ik heb geen flauw idee wat ik die week heb gedaan, maar het was in ieder geval geen heftige rit. Vrijdag ben ik met mijn twee beste uitwisselingsstudentsvrienden naar een verjaardag geweest van een meisje uit mijn klas. We zijn erg hecht met de klas, en het was ook erg gezellig. De volgende dag heb ik een eeuwige knoop doorgehakt, en ben ik naar het winkelcentrum gegaan om een Iphone te kopen. De logica daarvan zie ook ik nog steeds niet in, omdat je in Brazilie zelfs meer betaalt dan in Holland, maar aan luxe zit een prijskaartje! De volgende dag ben ik met koptelefoon op de stad in gegaan om een paar foto’s te maken van de stad. Ik heb een paar daarvan op facebook gepost! De week daarna heb ik goed genoten van het mooie weer, vooral omdat de eerste vorst in Nederland was gemeten. Aan het eind van de week heb ik nog een klein halloweenfeest gevierd bij een vriend, en ben ik zaterdag met mijn gastgezin naar het platteland afgereisd. Blumenau is een geweldige stad, maar ik vind het ook erg leuk om zo nu en dan naar een klein dorpje in the middle of nowhere af te reizen. Oké, je hebt geen 3G in deze gebieden, maar gelukkig is er ook niet zoveel gaande om over te tweeten of te appen. Ik heb tussen de bananenbomen gerend, Duits gesproken, een churrasco gegeten en een capibara geaaid. Kortom, een gemiddelde zaterdag. Ik blijf nog wel steeds verbaasd over het feit dat sommige dingen of gewoontes over de hele wereld zo gelijk zijn. Iedereen denkt wel eens bij het zien of doen van iets in Nederland: “zou dat elders in de wereld ook zo zijn, of gaan?”. Het antwoord is vaker dan je denkt. Zo hebben oude mensen in Brazilië ook antieke keukens, reeds gedateerde tafellakens en een cd-box van Andre Rieu naast de hangklok staan. Het zijn van die kleine dingetjes, maar het is een leuke les die je leert tijdens de uitwisseling. Als mensen me vragen “hoe gaat dat dan in Nederland?” eindigen ze na mijn antwoord vaak met “oh, een beetje zoals hier dus”. Maar goed, aan alles komt een eind, en zo ben ik zondag teruggegaan naar Blumenau. In huis hebben we nog een geweldig diner gehad met een grote groep mensen, en na de voetbaluitslagen heb ik de week afgesloten.
De week daarna bestond vooral uit een beetje niksen. Ik heb de Rotarymeeting en de lessen Portugees bijgewoond, en met vrienden rondhangen. Ik zou niet weten wat ik allemaal gedaan heb, maar op de een of andere manier is de tijd wel gevuld. Eigenlijk is dat helemaal niet erg en betekent het dat het een vermakelijke week was. Als er iets vervelends was gebeurd had ik dat namelijk wel onthouden. Het weekend was wel een die ik niet snel zal vergeten. Mijn gastouders hadden een cursus, dus ik bleef het hele weekend op het “platteland” met familie van mijn gastouders, een jongen en meisje van mijn leeftijd. Vrijdagavond ben ik met hun naar Joinville gereden om een familielid te bezoeken. We zijn ’s avonds de stad in geweest (wat klinkt dat toch weer lekker Oldenzaals he) en hebben in de vroege uurtjes de dag afgesloten..of begonnen? Hopelijk zal mijn stijl van schrijven snel weer verbeteren en de oude worden als ik terug in Nederland kom! Als je gemiddeld een uur per week een beetje Nederlands spreekt gaat het er in ieder geval niet op vooruit. Maar goed, de volgende dag zijn we weer teruggereden naar het dorp, na de nodige churrasco en pizza. Zondag heb ik een churrasco van een schoolklas bijgewoond, en heb ik weer veel nieuwe mensen ontmoet. Dat aspect van de uitwisseling verveelt nooit, en je blijft er nog steeds van leren. Toen ik zondagavond weer thuis kwam was ik doodop, maar na zo’n weekend om weer even los uit de beruchte sleur te komen” kan je er wel weer even tegenaan.
De week daarna bracht enkele hoogtepunten in mijn Braziliaanse leven. Zo heb ik mijn eerste cijfer hoger dan een 2 gehaald, ben ik nul keer te laat gekomen op school (dat gebeurt zelfs hier nog), 3 keer in het centrum gegeten en ik heb zelfs gesport! Ik heb mijn derde familie bezocht, en naast het feit dat ze een erg vriendelijke familie waren was het ook erg plezierig om een zwembad en een basgitaar aan te treffen, maar het zwembad was toch echt wel een miniclimax. Het kan in ieder geval erger, niet waar “nul-graden Nederland?”. In verband met de dag van de republiek had ik vrijdag vrij, en ik heb me dat weekend zodanig verveeld dat ik twee erg onwaarschijnlijke bezigheden heb verricht. Ik heb namelijk kerstversiering opgehangen (hier in Brazilië zijn ze daar helemaal gek mee, en de hype begint al als Sinterklaas nog in Spanje zit) , en ik heb gekookt! Een succesvol weekend dus. Ik ga proberen het tempo een beetje op te voeren aangezien ik merk dat het langer uitstellen van mijn blog er niet voor heeft gezorgd dat deze korter is geworden.
Van de week daarna is de meest memorabele herinnering een trip naar Itajai. In deze havenstad was een zeilrace gaande over de Atlantische Oceaan, vanaf Frankrijk. Ik houd ervan om naar de kust te gaan. Het binnenland heeft ook wel iets, maar de zee geeft toch een relaxte sfeer af. Het was leuk om hier nog even naar toe te zijn geweest, was het was namelijk het laatste was ik met mijn gastgezin heb gedaan! Ik ben die maandag daarna namelijk van familie gewisseld! Gedurende het jaar verblijf ik in drie gezinnen, en aangezien er al weer 4(!) maanden voorbij waren werd het tijd. Nadat ik van een vriend zijn huis terugkwam op zondagochtend begon ik met het inpakken van mijn spullen, en dat voelde raar. Ik ben dit hele avontuur begonnen in dat huis, en ik ben in 4 maanden helemaal aangepast aan alle gewoontes van deze familie, en nu moet ik opeens weg. Het zelfde gevoel dat ik had net voor het begin van de uitwisseling overviel me weer. Het leek even moeilijk te zijn in het begin om al die gewoontes achter je te laten, van het eten geven aan de honden tot het afruimen van de tafel, maar ik heb het nu geweldig naar m’n zin in mijn huidige familie! De eerste week dat ik hier woonde ben ik meteen op de Braziliaanse manier, warm en met open armen ontvangen. Ik voel me hier al thuis, en dit is het allerbelangrijkste op de uitwisseling, anders haal je het jaar niet. Het is een gek gevoel, maar dat gekke gevoel had ik vier maanden geleden al iets sterker meegemaakt. Ik woon hier in een kleiner maar stijlvol appartement op 11 hoog, met een prachtig uitzicht. In feite maakt de grootte van het huis niet echt uit, dat heb ik nu wel ervaren. Zolang je familie leuk is, en de ligging is gunstig kan het wat mij betreft een villa zijn of een paar vierkante meter. Nou moet ik wel zeggen dat een zwembad wel gewenst zou zijn, maar aangezien deze familie een huis aan het strand heeft kan ik me ook hier niet over uitlaten! De timing zat ook erg mee, want die week kreeg ik ook vakantie! Net als je bang bent om in die sleur te geraken van normale zaken als de bus pakken en door de stad slenteren komt er zo weer iets voor de verandering, zoals altijd. Ik heb de laatste les Portugees gehad van het jaar, en we hebben deze samen gezellig afgesloten. Ook hoefde ik eindelijk mijn wekker niet meer om 5:30 te zetten, heerlijk! De vakantie werd tijdens het weekend met stijl geopend, vrijdag kwamen namelijk alle uitwisselingsstudenten uit het hele district naar Blumenau! We zijn met zijn allen naar het Villa Germanica geweest, dat helemaal in kerstsfeer met een heleboel verlichting was ondergedompeld. Ik zal foto’s online plaatsen! Het is altijd leuk om samen te zijn met de andere studenten. We zien elkaar niet zovaak, maar op de een of andere manier zijn we allemaal erg hecht. Ik ga deze vakantie zeker sommigen een bezoek brengen! De volgende dag hebben we samen gelunchd, en ben ik die avond naar een heuze Braziliaanse prom geweest (eindexamenfeest). Leuk, leuk leuk! En tot slot ben ik die volgende dag naar een waterval geweest van 80 meter!
Een week geleden schreef ik de inleiding van deze blog, en vannacht heb ik de rest afgemaakt. Nu ik eindelijk weer actueel ben merk ik dat ik eigenlijk veel meer te vertellen heb dan in mijn vorige blog, en dat had ik niet verwacht. De maand was hectischer dan ik dacht, maar op de een of andere manier realizeer je het je niet allemaal zo goed meer als in het begin. De tijd gaat steeds sneller voorbij, en daar is November zeker een bewijs van. Ookal voelde het geheel soms wat “kalmer”, ik denk dat het misschien wel de leukste maand was tot nu toe (na oktober”fest” dan, haha). De reden hiervoor is dat ik langzaam mijn weg begin te vinden in Brazilië, en daardoor ben je ook steeds vaker blij en tevreden. Ik heb bijna nooit problemen, twijfel of heimwee meer. Iedere dag word ik ’s ochtends al blij als ik het uitzicht met zijn heuvels zie, als ik later in het centrum langs de palmbomen loop met mijn slippers en korte broek aan, en ’s avonds in het park een rondje maak. Je went toch een beetje aan alles, maar in mijn ervaring maakt dat het geheel juist specialer en word je er ook gelukkiger van. Omdat mijn Portugees steeds beter wordt voel ik me steeds minder een uitzondering, en steeds meer een normale inwoner van Blumenau. Mijn hele whatsapp, facebook, en dagelijkse leven bestaat enkel nog uit Portugees. Ik ben blij dat ik zoveel mensen heb leren kennen hier in Brazilië, waarschijnlijk meer dan ik ooit heb ontmoet in Nederland. Morgen heb ik een afscheidsfeest met mijn schoolklas, die ik ook erg ga missen. Het jaar is afgelopen, maar ik ben in die korte tijd me wel gaan hechten aan deze mensen. Vandaag ben ik naar het strand geweest, en ik werd gewoon spontaan zo vrolijk dat ik daar met 34 graden rondliep in de zon. De kleine dingen doen het gewoon dat je elke dag weer vrolijk bent, en is dat niet het belangrijkste? Ik denk dat blij zijn misschien wel het belangrijkste is in het leven. En het is zo simpel, dat merk ik hier iedere dag. Je kan alles van een positieve kant bekijken, en met zulk topweer (ja, ik ben een echte weerofiel), al de mensen om je heen en gewoon het geheel kan je eigenlijk niet klagen over eventuele mindere kanten. Als ik terugkeer naar Nederland zal ik waarschijnlijk zelfs de koude winters gaan waarderen, het hele land in zijn geheel sowieso meer dan eerst. Ik ben nog niet eens op de helft van mijn uitwisseling, maar ik denk dat ik ik al bijna in de fase van de aanpassing en volgens de experts begint hiermee de leukste tijd van je uitwisseling. Oke, ik zal altijd een uitwisselingsstudent blijven, ook voor anderen. Nog steeds kom ik uit Nederland, maar ik ben hier geen toerist meer. Ik ben niet meer simpelweg een gast. Het klinkt onlogisch dat ik alles meer waardeer en vrolijker ben dan in het begin, toen het nog een vakantie was, maar toch is het zo. Nu ben ik bezig met het wegwerken van al mijn twijfels en moeilijkheden met de cultuur of taal, nu ben ik aan het aanpassen. Nu ben ik ook een beetje Braziliaan.
Ik wens iedereen een fijne pakjesavond en kerst toe! Ik zal snel weer een nieuwe blog schrijven. Vragen zijn altijd welkom! Tot de volgende keer, até mais!