Oktober(fest)!
21 Oktober 2013 | Brazilië, Blumenau
Oi galera!
Op deze bewolkte zondag kwam ik erachter dat het toch alweer een vrij lange tijd geleden is dat ik mijn laatste blog heb geschreven. De weken gaan steeds sneller voorbij, maar dit maakt ze niet minder hectisch en vermakelijk. Ook de laatste tijd is er weer genoeg gebeurd om over te schrijven. Als ik het me goed herinner was mijn laatste blog op 20 september geschreven. Ik zal proberen om vanaf dit moment, reeds bijna 4 weken geleden, de draad weer op te pakken.
Het weekend begon iets anders dan normaal, iets regenachtiger dan normaal. Ik wist dat de stad een geschiedenis had van overstromingen, maar ik had nooit verwacht dat ik er daadwerkelijk een mee zou maken. Van vrijdag tot zaterdag heeft het aan een stuk door geregend, en hierdoor kwam zaterdagmiddag de waarschuwing voor een overstroming vrij. De rivier stond op dat moment op 8 meter boven de normale peil, met deze waarde is er niet te spreken van een overstroming, maar er worden wel waarschuwingen vrijgegeven voor de lagere delen van de stad. In voorgaande jaren hebben overstromingen meerdere malen vele schade verricht. Dit komt doordat de rivier langs het centrum stroomt, en bij een waarde van ongeveer 12/13 meter komt het water de straten in. Ook huizen op heuvels kunnen last krijgen van landverschuivingen. Door deze situatie zat iedereen dag en nacht voor de televisie, om de stand van de rivier zo nauwkeurig mogelijk te volgen. Van zondag op maandag verbleef ik bij mijn tweede gastfamilie, omdat deze in een hooggelegen appartement wonen, en mijn huidige familie in een huis vlakbij de rivier. Zondag heb ik geholpen met het leeghalen van een winkel, welke mogelijk zou kunnen overstromen. Aangezien de sportschool en het park toch dichtzaten, was deze onmenselijke inspanning in ieder geval nog goed voor mijn conditie. Solidariteit, toch? Na nog de nodige foto’s van de rivier gemaakt te hebben, zijn we richting huis gegaan en konden we alleen nog maar afwachten. Ookal beloofde het weerbericht niet veel goeds, wonder boven wonder heeft het ’s nachts niet geregend en is de waterpeil op zijn maximum blijven steken. Gelukkig is alles dus goed en veilig afgelopen. Ook het feit dat we vrij van school kregen kon ik wel mee leven. Dat is ook weer eens iets ander, overstromingsvrij, niet waar? Die donderdag was er een uitwisselingsstudent jarig, en daarom hebben we nog even samen rondgehangen en dinner gehad. Vrijdag heb ik gelunchd in de mall en daarna nog een verjaardagsfeest gehad van een andere uitwisselingsstudent. We hebben een hoop typische Braziliaanse zaken gegeten en gedronken, en het opnieuw ook weer erg leuk gehad! Zaterdag heb ik een feijoada gehad met mijn tweede gastgezin. Dit is een traditioneel gerecht, bestaande uit rijst, bonen en allerlei varkensvlees. Niet al het vlees smaakte even goed, en toen ik in het Duits uitgelegd kreeg dat er ook “schwans” in mijn feijoada zat, schrok ik wel even. Wist ik veel dat het officieel staart betekent, gezien mijn beperkte vocabulaire in Duits schoot mij eerst iets anders te binnen. Gelukkig waren de oren nog wel goed te eten. ’s Avonds zat ik gekluisterd aan de buis voor de Miss Brasil verkiezing, een uiterst leerzame en interessante ervaring. Zondag heb ik tussen neus en lippen door nog een kort bezoek aan het strand gebracht, en kwam mijn gastvader terug van zijn reis naar de amazone. We hebben we na een gebruikelijk heerlijke maaltijd de week afgesloten.
Mijn liefde voor maandagen wordt hier ook iedere week opnieuw bewezen. Wat is het toch heerljk als je wekker weer afgaat voor zes uur voor een dag ouwehoeren in school! Maar eigenlijk kan ik niet klagen, want de dag start kan gewoon al niet meer stuk wanneer je op de weg naar school een kokosnoot van de boom kan plukken. De week kon sowieso al niet meer stuk, want het oktoberfest begon donderdag! Ookal hield ik eerst niet zoveel van de hele sfeer en de muziek, nu ben ik helemaal om. Zelfs als Hollander durf je je onbeschaamd voor te doen als een Duitser, met blauwe ogen en blonde haren. Woensdag heb ik met wat vrienden dan ook meteen een lederhosen gekocht, en ben de volgende dag in traditionele Duitse kledij naar school gegaan. Alleen al het feit dat menig schone dame met je op de foto wil maakte deze dag al een succes. Die avond zou er een optocht in de hoofdstraat van de stad plaatsvinden, maar deze was helaas afgelast door de regen. Gelukkig was er voor zaterdag ook een optocht gepland, en die heb ik dan ook bezocht. Het is niet te vergelijken met de carnavalsoptocht in Oldenzaal, maar het is toch leuk om hoempapabands gevolgd door dansende Heidi’s te zien, al helemaal in een tropisch land als Brazilië! Waar ik echt naar uitkeek, was de avond. Het feest duurt namelijk 17 dagen, en iedere avond is het hart van het festijn het “villa germanica”. Dit is een complex bestaande uit verschillende podia en eettenten, een nagebouwd Beiers dorp (a la disneyland) en drie grote hallen. Ik ben bij een andere uitwisselingsstudent blijven slapen, en we zijn samen naar het feest geweest. Na deze avond/nacht kon ik concluderen dat dit Duitse feest zeker goed doet aan een beetje Braziliaanse invloed. Ik denk stiekem dat het er toch wel iets wilder aan toe gaat dan in München, ookal is alles supergoed georganiseerd. Na een avond vol met chopp (tapbier), zikkezakke hoi hoi, ein prosit en heel veel goedgevulde dirndl’s, kon ik dan ook niet klagen wanneer ik vroeg werd wakkergebeld door mijn gastfamilie. We hebben die zondag een bezoek gebracht aan een boerderij in het junglegebied vlakbij Blumenau. Op dagen als deze kijk in mijn ogen uit, en word ik er keer op keer aan herinnerd hoe blij ik moet zijn dat mij deze kans is gegund. We hebben nog een wandeling gemaakt, en na een meer dan geweldige maaltijd, kwam ook aan deze topweek een einde.
De week daarna kon ik zien dat Blumenau vol was. Vol met mensen van buitenaf. Sommigen vinden dat leuk, sommigen iets minder, maar er was in ieder geval overal sfeer aanwezig. Naast de gebruikelijke activiteiten gedurende de week heb ik op woensdag meegelopen in de optocht, samen met een vriend. De groep waar mee ik liep stond en liep rondom een kar genaamd “die kleine kneipe”, en we hebben hiermee erg veel lol gehad. Na de optocht zijn we naar de villa germanica gereden, met alle sfeer vandien, en hebben we nog een klein feestje gemaakt. Ik was ook niet vergeten dat mijn geweldige vader deze week 50 jaar jong zou worden. Voor de gelegenheid heb ik een taart van de supermarkt meegenomen, en hebben we via skype toch nog een klein feestje gehad! De volgende vrijdag ben ik ook naar het oktoberfest geweest, strak in het pak. Over aandacht valt niets te klagen, en zelfs als Hollander voel ik me toch een beetje in mijn element op zo’n feest. Het is als het ware een goedmakertje voor het missen van carnaval in Oldenzaal, niet waar? Ik weet dat ik gruwelijk in de herhaling val, mede door het steeds maar uitstellen van mijn blog, maar ook dit was een geslaagde avond.
Om het tempo een beetje op te voeren zal ik de volgende week iets globaler behandelen. Gedurende de normale schoolweek ben ik onder andere naar de universiteit geweest, heb rondgehangen met vrienden, heb een degelijke knipbeurt ondervonden, en meegedaan aan een derdejaars-evenement op school. Een doorsnede week kortom. Vrijdag heb ik een churrasco (barbeque) gehad bij een vriend, samen met mijn familie, en zaterdag was het tijd om het oktoberfest af te sluiten. Met een paar uitwisselingsstudenten uit Blumenau en omstreken hebben we de optocht bekeken, en later ben ik met een paar naar het feest gegaan. Ik kan na 18 dagen “Anton aus Tirol-musik” met zekerheid zeggen dat ik her erg van heb genoten om mijn lederhosen te gebruiken en mee te gaan in de gekte, maar langer had het ook niet hoeven duren ;).
Dat brengt me alweer bij nu. Ik merk dat de weken steeds sneller gaan, vandaar dat ook mijn blogs steeds langer worden uitgesteld. Het is niet zozeer dat de weken saaier worden, want er gebeurt nog genoeg, maar je begint je steeds meer te vestigen. Op sommige dagen vergeet je als het ware dat je eigenlijk gewoon een Hollander bent, op uitwisseling. Aangezien ik voor de exchange als doel had om zo veel mogelijk in de cultuur op te gaan, ben ik blij dat het al zover is gekomen. Met het leren van de taal gaat het goed, en ik gebruik steeds minder Engels. Langzamerhand begin je je ook tussen de normale mensen te mengen, waardoor je minder als een uitzondering wordt gezien. Natuurlijk zal je altijd de uitwisselingsstudent blijven, maar het geeft je een goed gevoel. Op deze manier voel je je namelijk thuis, en dit is erg belangrijk tijdens de uitwisseling. Ookal moet ik toegeven dat sommige dagen heel erg moeilijk kunnen zijn, ik zou voor geen geld hier willen vertrekken. Je hebt zoveel nieuwe mensen leren kennen, en na ongeveer drie maanden voelt alles zo vertrouwd aan, dat ik misschien wel kan zeggen dat naast Oldenzaal ook Blumenau als thuis voelt. Thuis zijn ligt niet aan de plek, maar aan de mensen om je heen. De hele ervaring blijft iedere dag nog surrealistich, het voelt alsof ik hier altijd al ben geweest maar aan de andere kant voelt het alsof alles in een grote roes voorbij gaat, te snel. Ik ga maar gewoon door met alles te blijven waarderen, en mijn dagelijkse leven hier te leiden door te focussen op het heden. Vanzelf kom ik wel weer terug, dat staat vast, dus tot dan zal ik mijn tijd zo nuttig mogelijk besteden met de nieuwe geweldige mensen die ik om me heen heb in deze mooie stad. Ik ben, hoe het loopt, in ieder geval blij dat ik bijna drie maanden geleden in dat vliegtuig ben gestapt.
Voor nu heb ik wel weer genoeg Nederlands getypt. Ik wens iedereen een fijne herfstvakantie, en tot de volgende keer! Vragen beantwoord ik graag! Até logo :)
Op deze bewolkte zondag kwam ik erachter dat het toch alweer een vrij lange tijd geleden is dat ik mijn laatste blog heb geschreven. De weken gaan steeds sneller voorbij, maar dit maakt ze niet minder hectisch en vermakelijk. Ook de laatste tijd is er weer genoeg gebeurd om over te schrijven. Als ik het me goed herinner was mijn laatste blog op 20 september geschreven. Ik zal proberen om vanaf dit moment, reeds bijna 4 weken geleden, de draad weer op te pakken.
Het weekend begon iets anders dan normaal, iets regenachtiger dan normaal. Ik wist dat de stad een geschiedenis had van overstromingen, maar ik had nooit verwacht dat ik er daadwerkelijk een mee zou maken. Van vrijdag tot zaterdag heeft het aan een stuk door geregend, en hierdoor kwam zaterdagmiddag de waarschuwing voor een overstroming vrij. De rivier stond op dat moment op 8 meter boven de normale peil, met deze waarde is er niet te spreken van een overstroming, maar er worden wel waarschuwingen vrijgegeven voor de lagere delen van de stad. In voorgaande jaren hebben overstromingen meerdere malen vele schade verricht. Dit komt doordat de rivier langs het centrum stroomt, en bij een waarde van ongeveer 12/13 meter komt het water de straten in. Ook huizen op heuvels kunnen last krijgen van landverschuivingen. Door deze situatie zat iedereen dag en nacht voor de televisie, om de stand van de rivier zo nauwkeurig mogelijk te volgen. Van zondag op maandag verbleef ik bij mijn tweede gastfamilie, omdat deze in een hooggelegen appartement wonen, en mijn huidige familie in een huis vlakbij de rivier. Zondag heb ik geholpen met het leeghalen van een winkel, welke mogelijk zou kunnen overstromen. Aangezien de sportschool en het park toch dichtzaten, was deze onmenselijke inspanning in ieder geval nog goed voor mijn conditie. Solidariteit, toch? Na nog de nodige foto’s van de rivier gemaakt te hebben, zijn we richting huis gegaan en konden we alleen nog maar afwachten. Ookal beloofde het weerbericht niet veel goeds, wonder boven wonder heeft het ’s nachts niet geregend en is de waterpeil op zijn maximum blijven steken. Gelukkig is alles dus goed en veilig afgelopen. Ook het feit dat we vrij van school kregen kon ik wel mee leven. Dat is ook weer eens iets ander, overstromingsvrij, niet waar? Die donderdag was er een uitwisselingsstudent jarig, en daarom hebben we nog even samen rondgehangen en dinner gehad. Vrijdag heb ik gelunchd in de mall en daarna nog een verjaardagsfeest gehad van een andere uitwisselingsstudent. We hebben een hoop typische Braziliaanse zaken gegeten en gedronken, en het opnieuw ook weer erg leuk gehad! Zaterdag heb ik een feijoada gehad met mijn tweede gastgezin. Dit is een traditioneel gerecht, bestaande uit rijst, bonen en allerlei varkensvlees. Niet al het vlees smaakte even goed, en toen ik in het Duits uitgelegd kreeg dat er ook “schwans” in mijn feijoada zat, schrok ik wel even. Wist ik veel dat het officieel staart betekent, gezien mijn beperkte vocabulaire in Duits schoot mij eerst iets anders te binnen. Gelukkig waren de oren nog wel goed te eten. ’s Avonds zat ik gekluisterd aan de buis voor de Miss Brasil verkiezing, een uiterst leerzame en interessante ervaring. Zondag heb ik tussen neus en lippen door nog een kort bezoek aan het strand gebracht, en kwam mijn gastvader terug van zijn reis naar de amazone. We hebben we na een gebruikelijk heerlijke maaltijd de week afgesloten.
Mijn liefde voor maandagen wordt hier ook iedere week opnieuw bewezen. Wat is het toch heerljk als je wekker weer afgaat voor zes uur voor een dag ouwehoeren in school! Maar eigenlijk kan ik niet klagen, want de dag start kan gewoon al niet meer stuk wanneer je op de weg naar school een kokosnoot van de boom kan plukken. De week kon sowieso al niet meer stuk, want het oktoberfest begon donderdag! Ookal hield ik eerst niet zoveel van de hele sfeer en de muziek, nu ben ik helemaal om. Zelfs als Hollander durf je je onbeschaamd voor te doen als een Duitser, met blauwe ogen en blonde haren. Woensdag heb ik met wat vrienden dan ook meteen een lederhosen gekocht, en ben de volgende dag in traditionele Duitse kledij naar school gegaan. Alleen al het feit dat menig schone dame met je op de foto wil maakte deze dag al een succes. Die avond zou er een optocht in de hoofdstraat van de stad plaatsvinden, maar deze was helaas afgelast door de regen. Gelukkig was er voor zaterdag ook een optocht gepland, en die heb ik dan ook bezocht. Het is niet te vergelijken met de carnavalsoptocht in Oldenzaal, maar het is toch leuk om hoempapabands gevolgd door dansende Heidi’s te zien, al helemaal in een tropisch land als Brazilië! Waar ik echt naar uitkeek, was de avond. Het feest duurt namelijk 17 dagen, en iedere avond is het hart van het festijn het “villa germanica”. Dit is een complex bestaande uit verschillende podia en eettenten, een nagebouwd Beiers dorp (a la disneyland) en drie grote hallen. Ik ben bij een andere uitwisselingsstudent blijven slapen, en we zijn samen naar het feest geweest. Na deze avond/nacht kon ik concluderen dat dit Duitse feest zeker goed doet aan een beetje Braziliaanse invloed. Ik denk stiekem dat het er toch wel iets wilder aan toe gaat dan in München, ookal is alles supergoed georganiseerd. Na een avond vol met chopp (tapbier), zikkezakke hoi hoi, ein prosit en heel veel goedgevulde dirndl’s, kon ik dan ook niet klagen wanneer ik vroeg werd wakkergebeld door mijn gastfamilie. We hebben die zondag een bezoek gebracht aan een boerderij in het junglegebied vlakbij Blumenau. Op dagen als deze kijk in mijn ogen uit, en word ik er keer op keer aan herinnerd hoe blij ik moet zijn dat mij deze kans is gegund. We hebben nog een wandeling gemaakt, en na een meer dan geweldige maaltijd, kwam ook aan deze topweek een einde.
De week daarna kon ik zien dat Blumenau vol was. Vol met mensen van buitenaf. Sommigen vinden dat leuk, sommigen iets minder, maar er was in ieder geval overal sfeer aanwezig. Naast de gebruikelijke activiteiten gedurende de week heb ik op woensdag meegelopen in de optocht, samen met een vriend. De groep waar mee ik liep stond en liep rondom een kar genaamd “die kleine kneipe”, en we hebben hiermee erg veel lol gehad. Na de optocht zijn we naar de villa germanica gereden, met alle sfeer vandien, en hebben we nog een klein feestje gemaakt. Ik was ook niet vergeten dat mijn geweldige vader deze week 50 jaar jong zou worden. Voor de gelegenheid heb ik een taart van de supermarkt meegenomen, en hebben we via skype toch nog een klein feestje gehad! De volgende vrijdag ben ik ook naar het oktoberfest geweest, strak in het pak. Over aandacht valt niets te klagen, en zelfs als Hollander voel ik me toch een beetje in mijn element op zo’n feest. Het is als het ware een goedmakertje voor het missen van carnaval in Oldenzaal, niet waar? Ik weet dat ik gruwelijk in de herhaling val, mede door het steeds maar uitstellen van mijn blog, maar ook dit was een geslaagde avond.
Om het tempo een beetje op te voeren zal ik de volgende week iets globaler behandelen. Gedurende de normale schoolweek ben ik onder andere naar de universiteit geweest, heb rondgehangen met vrienden, heb een degelijke knipbeurt ondervonden, en meegedaan aan een derdejaars-evenement op school. Een doorsnede week kortom. Vrijdag heb ik een churrasco (barbeque) gehad bij een vriend, samen met mijn familie, en zaterdag was het tijd om het oktoberfest af te sluiten. Met een paar uitwisselingsstudenten uit Blumenau en omstreken hebben we de optocht bekeken, en later ben ik met een paar naar het feest gegaan. Ik kan na 18 dagen “Anton aus Tirol-musik” met zekerheid zeggen dat ik her erg van heb genoten om mijn lederhosen te gebruiken en mee te gaan in de gekte, maar langer had het ook niet hoeven duren ;).
Dat brengt me alweer bij nu. Ik merk dat de weken steeds sneller gaan, vandaar dat ook mijn blogs steeds langer worden uitgesteld. Het is niet zozeer dat de weken saaier worden, want er gebeurt nog genoeg, maar je begint je steeds meer te vestigen. Op sommige dagen vergeet je als het ware dat je eigenlijk gewoon een Hollander bent, op uitwisseling. Aangezien ik voor de exchange als doel had om zo veel mogelijk in de cultuur op te gaan, ben ik blij dat het al zover is gekomen. Met het leren van de taal gaat het goed, en ik gebruik steeds minder Engels. Langzamerhand begin je je ook tussen de normale mensen te mengen, waardoor je minder als een uitzondering wordt gezien. Natuurlijk zal je altijd de uitwisselingsstudent blijven, maar het geeft je een goed gevoel. Op deze manier voel je je namelijk thuis, en dit is erg belangrijk tijdens de uitwisseling. Ookal moet ik toegeven dat sommige dagen heel erg moeilijk kunnen zijn, ik zou voor geen geld hier willen vertrekken. Je hebt zoveel nieuwe mensen leren kennen, en na ongeveer drie maanden voelt alles zo vertrouwd aan, dat ik misschien wel kan zeggen dat naast Oldenzaal ook Blumenau als thuis voelt. Thuis zijn ligt niet aan de plek, maar aan de mensen om je heen. De hele ervaring blijft iedere dag nog surrealistich, het voelt alsof ik hier altijd al ben geweest maar aan de andere kant voelt het alsof alles in een grote roes voorbij gaat, te snel. Ik ga maar gewoon door met alles te blijven waarderen, en mijn dagelijkse leven hier te leiden door te focussen op het heden. Vanzelf kom ik wel weer terug, dat staat vast, dus tot dan zal ik mijn tijd zo nuttig mogelijk besteden met de nieuwe geweldige mensen die ik om me heen heb in deze mooie stad. Ik ben, hoe het loopt, in ieder geval blij dat ik bijna drie maanden geleden in dat vliegtuig ben gestapt.
Voor nu heb ik wel weer genoeg Nederlands getypt. Ik wens iedereen een fijne herfstvakantie, en tot de volgende keer! Vragen beantwoord ik graag! Até logo :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
