quase dois meses!

Oi todo mundo,
Het is alweer veel te lang geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. De tijd vliegt voorbij, en dat valt te merken. Soms lijkt alles zo normaal, dat je het gevoel krijgt hier altijd al gewoond te hebben. Gelukkig zijn er nog genoeg redenen om niet in deze beruchte sleur te geraken, hoewel je er toch ooit aan zal moeten gaan wennen. Ik zal beginnen waar ik gebleven ben, en vertellen over mijn ervaringen van de laatste drie/vier weken (zover ik deze nog vers in mijn geheugen heb).
Om te beginnen moet ik mij verontschuldigen, want ik heb nog steeds geen foto’s van Blumenau en zijn “authentieke” vakwerkhuizen op mijn blog gepost. De reden hiervan is dat mijn camera is gestolen door een (waarschijnlijk straatarme) voorbijganger. Tijdens de middagspits, op een veel te drukke bushalte, kan het nog wel eens misgaan als je voor vijf seconden even niet op je tas let. Ondanks het interessante feit dat niemand van mijn familie ooit is beroofd in Blumenau, zal het mij wel weer in de eerste vijf weken gebeuren. Ik wens de overvaller in ieder geval veel plezier met mijn verzameling foto’s, vooral de onbeschaamde selfshots. Verder verliep deze week vrij rustig, en was er tussen de activiteiten door genoeg tijd om zo nu en dan een eenmans-siesta in te lassen. Eigenlijk zat iedere uitwisselingsstudent die week gewoon uit te kijken naar het weekend, want dan zou het orientatieweekend plaatsvinden! Toen ik de e-mail binnenkreeg met de vriendelijke boodschap om rond 9:00 AM zaterdagochtend te arriveren in Corupá, een plaats op zo’n 2 uur rijden van Blumenau, kon mijn dag al helemaal niet meer stuk! Ik heb dan ook besloten om die vrijdag daarvoor nog een feestje bij te wonen, want je kan in Brazilië nooit te weinig slaap hebben. Vergeleken met de gemiddelde doordeweekse dag ben ik in ieder geval geen minuut slaap tekort gekomen. Na deze gezellige avond vertrok ik een paar uur later met een Braziliaanse “exchange student in opleiding” naar Corupá, de nieuwe outbounds zouden die dag daar namelijk ook een selectiedag hebben. Toen ik die ochtend vertrok, had ik niet kunnen denken dat ik zo’n geweldig weekend tegemoet zou komen. We verbleven een weekend in een hotel middenin de wildernis van het Atlantisch Regenwoud, met exchange students van over de hele wereld! Naast de nodige informatieve presentaties van de Rotary (met de reizen als hoogtepunt), hadden we genoeg vrije tijd om elkaar beter te leren kennen. Van dit weekend heb ik dan ook veel meer geleerd dan de gemiddelde National Geographic documentaire. Interessant is dat iedereen op een zeker niveau Engels spreekt, en dat hierdoor tijdens gesprekken het haast lijkt alsof iedereen uit hetzelfde land komt, en gelijk is . Aangezien we allemaal als exchange students in ons eentje naar een vreemd land gekomen zijn, begrijpen we elkaar erg goed. En ondanks het feit dat het leuk is om over elkaars landen en culturele verschillen te praten, leer je ook dat in feite alle jongeren hetzelfde zijn, hetzelfde denken en hetzelfde willen. Of je nou uit Mexico of uit Venezuela komt, bij exchange students doet het er niet toe. Helaas komt naar alles een eind, en na een weekend vol knotsgekke belevenissen en leerzame momenten keerde ik met een volle blazer (een jasje met buttons) terug naar Blumenau. Weer naar huis.
Die maandag was het jubileum van de stad Blumenau, en had ik geen school. Helaas kon er niet worden uitgeslapen, want we hadden een dagje strand met de familie gepland. Ookal voelde ik me net zo fit als op de gemiddelde maandagochtend van werkend Nederland, als je eenmaal in het zonnetje langs de strandboulevard loopt mag je toch echt niet klagen. Al met al was het een leuke dag, en de gebruikelijke file op de weg terug kon de pret dan ook niet bederven. Verder verliep deze week verbazingwekkend kalm. Naast mijn wekelijkse les Portugees aan de universiteit heb ik vrij weinig gedaan. In het weekend heb ik een diner gehad, en hebben we een strandhuis in een vissersdorpje bezocht voor een verrukkelijke churrasco. Inmiddels ben ik begonnen met het “verzamelen” van alle stranden aan de Costa Verde. Als we in dit tempo doorgaan, moet de deadline van volgend jaar ruim haalbaar zijn! Die zondag hebben we met wat andere exchange students de plaatselijke Interact-meeting bijgewoond. Dit is een rotaryclub voor jongeren tussen 14 en 18 jaar. Het is erg leuk om te zien hoe iedereen hier zo betrokken is bij dit soort organisaties, en daarmee ook de maatschappij. Alleen al in Blumenau bevinden zich waarschijnlijk al meer rotaryclubs dan in de provincie Groningen. Na nog even na te hebben gezeten was ook deze week rustig beëindigd, “tranquilo”.
De volgende week kreeg ik met een onvermijdelijk luxeprobleem te maken, heimwee. Ik heb het zo lang mogelijk proberen uit te stellen, maar het moest er toch een keer van komen. Kwam het door de kapper die mijn Portugees niet goed genoeg begreep en als resultaat duidelijk haar maandaghumeur heeft gebotvierd op mijn kapsel? Of was het die onbedwingbare smacht naar stroopwafels en drop? Ik denk dat het kwam doordat ik langzamerhand niet alleen de culturele verschillen begon te zien, maar ook begon te voelen. Er moet worden toegegeven dat Brazilianen erg warme en vriendelijke mensen zijn, maar er heerst toch een vooroordeel over “gesloten” Hollanders. In Nederland zeggen we wat we vinden, zijn ietwat directer, en hechten veel waarde aan tolerantie. Hier wordt deze manier van spreken/denken niet zo getolereerd. Uiteindelijk is dit toch proces van de uitwisseling, en moet je ook leren accepteren en aanpassen. Ik leer erg veel over de Braziliaanse cultuur, maar ook over de Hollandse cultuur. En deze apprecieer ik ook steeds meer. Het is geven en nemen, en ook dit is onderdeel van de ervaring die ik dit jaar opdoe. Gelukkig zijn er nog genoeg leuke dingen om te doen, en om naar uit te kijken! Omdat je toch langzaamaan je weg moet vinden in het gewone leven, heb ik me voorgenomen meer te gaan doen op schooldagen. Ik ben die week bijvoorbeeld wezen sporten met een vriend in het park, ben naar de universiteit geweest en heb met vrienden een evenement op een andere school bijgewoond. In dit evenement moest iedere schoolklas een zo gek mogelijke dans bedenken, om de wedstrijd te winnen. Erg leuk! Diezelfde dag heb ik nog een speech moeten houden over culturele verschillen in de debatklas. Ook dit telde weer mee als een leerzame ervaring...en het feit dat ik dit eerst in het Nederlands moest doen kwam ook als een grappige ervaring over voor een groep van honderd man. Reeds stond mij weer een aangename verrassing te wachten, want een exchange student nodigde mij uit om dat weekend met haar familie in hun strandhuis te verblijven. Gezien de weersvoorspelling sprak over een bescheiden 30 graden met een goede zon, kon ik deze kans om mijn huidskleur naar Braziliaanse standaarden bij te werken natuurlijk niet weigeren! En oh, wat was het mooi. Prachtige stranden vol surfers en palmbomen, verse vis voor lunch en vooral heel veel plezier. Foto’s volgen! Na zo’n weekendje kan je er wel weer even tegenaan.
De week daarna is deze week. De week waarin ik al dag in, dag uit het schrijven van een nieuwe blog uitstel. Tevens ook een week waarin ik hiervoor een legitiem excuus had, want ik was ieder moment wel bezig met iets. Variërend van een lunch buitenshuis, tot skypen met familie of een bezoekje aan een andere school. Ik heb besloten om twee maal per week de les Portugees bij te wonen aan de universiteit. Niet alleen omdat ik er achter ben gekomen dat er enkele Nederlandse studenten deelnemen aan deze lessen (en oh, wat voelde het goed om weer eens Nederlands te spreken!), maar vooral omdat ik het Portugees zo snel mogelijk wil beheersen. Wanneer in wakker ben in de les, probeer ik de tijd te vullen met gesprekken in het Portugees. Op deze manier heb ik de basis al aardig kunnen leren, maar over grammatica kun je me alles wijsmaken. Al met al kan ik na alweer bijna acht weken zeggen dat ik al redelijk mijn weg heb gevonden in het leven hier, en dat het me bevalt. Vroeg op, iedere dag in een drukke bus, zelfs je eigen wc-papier niet kunnen doorspoelen, langzamerhand begin je alles te accepteren. En langzamerhand begin je ook te leren. Over Brazilië en Nederland, over anderen en jezelf. Ik ben benieuwd wat de komende tijd me nog gaat brengen, maar ik ben er zeker van dat het vooral goede ervaringen zullen zijn. Ookal is het weer deze week op z’n Hollands, dit helpt in ieder geval deels tegen de heimwee. Ik denk dat ik maar eens een bus naar het centrum neem, waarom ook niet. Je beleeft dit jaar maar een keer, dus waarom niet alles eruit halen?
Ik wens iedereen in Nederland een fijn weekend, en als er vragen zijn beantwoord ik deze met plezier! In mijn volgende blog zal ik het waarschijnlijk hebben over het feest waar de hele stad al een jaar op wacht...het Oktoberfest!!! Ik kan de geur van gemorsd bier in lederhosen al ruiken in gedachten. Tchau galera, até logo!